Ferie zimowe to najlepszy czas na aktywność sportową. Do najpopularniejszych sportów zimowych zaliczają się narty. Można na nich jednak jeździć przez cały rok. Dopiero zaczynasz przygodę na stoku? Dowiedz się, jak nauczyć się jeździć. Sprawdź, jak się przygotować i co składa się na strój narciarski. Jakie są techniki jazdy i dlaczego warto skorzystać z pomocy instruktora? Przygotowanie do jazdy na nartach Przed rozpoczęciem nauki jazdy na nartach skompletuj strój narciarski. Zalecamy na etapie początkowym ich wypożyczenie razem z kijkami i butami. Koszt usługi to około 40 zł za 24 godziny. Wówczas będziesz mieć pewność, że zostaną odpowiednio naostrzone. W sklepie sportowym lub na miejscu dobierz akcesoria takie jak kask, rękawice, gogle, które ochronią Cię przed zimnem. Ważna jest również kurtka narciarska. Pod spód załóż elastyczne spodnie, ciepły sweter i skarpety. Przed pierwszym zjazdem pamiętaj, aby zacząć od łagodnej górki i rozgrzewki. Bieganie, jazda na rowerze czy ćwiczenia rozciągające to tylko wybrane sposoby na wzmocnienie nóg i rąk. Dzięki temu będziesz mieć siłę na powstawanie i wchodzenie pod górę. Jak jeździć na nartach? Zanim rozpoczniesz szkolenie, poznaj podstawowe techniki jazdy na nartach. Podstawą jest prawidłowa postawa i rozstawienie nart. Powinny być ustawione na szerokość bioder. Kolana muszą być odpowiednio ugięte i skierowane do przodu. W celu zahamowania należy nieznacznie skrzyżować narty – ich końce nie mogą jednak na siebie nachodzić! Ręce trzymaj blisko ciała po bokach. Na początku korzystaj z kijków, które zapewnią Ci asekurację i pomogą powstać w razie upadku na stoku. Wyróżnia się następujące sposoby jazdy na nartach: Pługiem – tyły są ustawione szeroko a przody do siebie zbliżone. Kolana powinny być ugięte, a postawa swobodna. Kijki ułożone na boki, narty prostowane, a ich dzioby zbliżane Łuki płużne – skręcanie techniką uciskania kolan Dostokowy skręt – równolegle ustawienie nóg (górna na zewnątrz, dolna na wewnątrz), dłonie nieznacznie naciskające kolana Odstokowy skręt – zjazd na krawędziach nart (górna nieznacznie odstawiona, ręce oparte na kolanie i naciśnięcie) Podstawą opanowania wszystkich technik jest cierpliwość i regularne ćwiczenie. Nauka jazdy na nartach dla dzieci i dorosłych Na kurs narciarski można zapisać dziecko do szkółki narciarskiej. Zajęcia różnią się od indywidualnych lekcji tym, że z reguły są prowadzone w kilkuosobowych grupach. Różnią się również cenowo – są znacznie tańsze od indywidualnych zajęć. Dzieci (w wieku 8-14 lat, ale też starsze) mogą się uczyć również jazdy na snowboardzie pod okiem wykwalifikowanej kadry instruktorów. Przykładowe zajęcia trwają przez około 3 dni po 4 godziny. Szkolenia są prowadzone w minimum 5-osobowych grupach. Kurs kończy udział w zawodach. Każdy uczestnik otrzymuje po wszystkim dyplom. Naukę jazdy na nartach dla dorosłych najlepiej za to przechodzić z pomocą instruktora narciarstwa. O tym, że masz do czynienia z profesjonalistą, poświadczy legitymacja wydana przez Urząd Kultury Fizycznej i Sportu bądź Polski Związek Narciarstwa. 60 minut indywidualnych lekcji to koszt około 50 zł. Przed wejściem po raz pierwszy na stok warto się zapoznać z regułami narciarskimi. Określa je Kodeks FIS, czyli narciarski dekalog. W ten sposób dowiesz się, jak się zachować, gdy dojdzie do ewentualnego wypadku. Na początku jednak skorzystaj z kursu narciarstwa i instruktora. Dziękujemy za ocenę artykułu BŁĄD - akcja została wstrzymana Polecane firmy Przeczytaj także

Opinie (42) Jak nauczyć dzieci bezpieczeństwa na drodze? Można to robić za pomocą specjalnie przygotowanej książeczki oraz spotu, w którym występuje popularna rodzina Treflików. O tym, jak ważne jest bezpieczeństwo dzieci na drodze i noszenie odblasków, warto przypominać przez cały rok. Posiadanie jakiegokolwiek elementu

Jak wybrać pierwszy rowerek z pedałami dla dziecka – prawidłowy rozmiar i ustawienia roweruPierwszy rower nie posłuży dziecku długo. Maluchy szybko rosną i maksymalnie za kilka lat rowerek dziecięcy trzeba będzie zmienić na rower młodzieżowy. Jednak trzeba oprzeć się pokusie kupowania od razu większego i cięższego roweru „bo wystarczy na dłużej”. Na źle dobranym rowerze dziecko nie nauczy się jeździć. Raczej zniechęci się do jazdy na rowerze na długie w kontekście nauki jazdy na rowerze mówi się przede wszystkim o wiekowej gotowości dziecka, to rower należy dobierać do jego dziecko nie ma jeszcze 90 cm wzrostu, trzeba poszukać rowerka z kółkami o rozmiarze 12 cali. Dla dzieci o wzroście 90 – 105 cm odpowiedni będzie rowerek z kółkami 14 cali. Dzieci o wzroście 105 – 120 cm najlepiej poczują się na rowerkach z kołami 16 też zwrócić uwagę na rozmiar ramy. Dla dzieci, które nie przekroczyły 120 cm wzrostu, poleca się ramy nie większe niż 13 cali. Jeśli to możliwe, trzeba kupować rowerek razem z dzieckiem. Nie tylko wybierze sobie „ten najładniejszy w całym sklepie”, co na pewno pozytywnie wpłynie na motywację do nauki jazdy, ale też będzie mogło go przy nauce jazdy na rowerze powinno być na takiej wysokości, by dziecko mogło swobodnie postawić obie stopy na ziemi. To ważne, bo gdy maluch uczy się łapać równowagę, nie raz z tej możliwości skorzysta. Dopiero gdy nauczy się pedałować i utrzymywać równowagę można, a nawet trzeba, siodełko podnieść. Docelowo powinno być na takiej wysokości, by dziecko dotykało do podłoża palcami stóp przy wyprostowanych ulicy, po ścieżce czy chodniku – jakie przepisy obowiązują dziecko na rowerzeMogłoby się wydawać, że skoro jest ścieżka rowerowa, to także dziecko ma prawo, ba – wręcz obowiązek! – po niej jeździć. Jednak dziecko do lat dziesięciu traktowane jest jako pieszy i powinno poruszać się rowerem po chodniku. Jeśli jest pod opieką rodzica, on także ma prawo jechać powyżej dziesiątego roku życia powinny jeździć po ulicach lub ścieżkach rowerowych, pod warunkiem, że posiadają kartę rowerową. Ten dokument można uzyskać bezpłatnie, zdając egzamin teoretyczny i praktyczny. Najczęściej odbywa się to w szkole w ramach lekcji techniki. Karta rowerowa obowiązuje do ukończenia osiemnastego roku nie regulują obowiązku zakładania dziecku kasku, nakolanników, nałokietników czy ochraniaczy na nadgarstki. Te ostatnie zresztą mogą utrudniać prawidłowe chwytanie kierownicy. Jeśli chodzi o kask, rodzic sam musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czy będzie się sztywno trzymał przepisów, czy raczej zatroszczy się o bezpieczeństwo nauczyć dziecko jazdy na rowerze – metoda „na kija”To chyba najstarsza i najpopularniejsza metoda nauki jazdy na rowerze, co nie znaczy, że najlepsza. Polega na włożeniu kija od szczotki za siodełkiem i unieruchomienie go przy tylnym widelcu. W naszym sklepie sprzedajemy rowery Rocket wyposażone w kij zakończony uchwytem. Zadaniem rodzica jest trzymanie za kij, by pomóc utrzymać dziecku równowagę i w razie potrzeby lekko je popchnąć. Niestety ta metoda obarczona jest kilkoma wadami. Po pierwsze – dziecko nie nauczy się samo utrzymywać równowagi, bo robi to rodzic, po drugie – nigdy nie wie, kiedy jedzie samo i musi samodzielnie o tę równowagę zadbać, po trzecie – rodzic musi mieć naprawdę żelazną kondycję, by biegać za dzieckiem. Założenie jest takie, że rodzic puszcza dziecko, tak by jechało samo, za każdym razem coraz dłuższy odcinek. Metoda „na kija” powinna być stosowana maksymalnie tej metody jest pomoc w utrzymaniu równowagi poprzez trzymanie dziecka za bluzę, kaptur czy szalik przełożony pod pachami. Tu też rodzic musi się nieźle nabiegać, ale za utrzymanie równowagi na rowerze odpowiedzialne jest wyłącznie dziecko. Rodzic jedynie asekuruje swoją pociechę w razie jak kij, źle widziane są boczne kółka. Z jednej strony pomagają dziecku utrzymać równowagę, z drugiej – uwsteczniają, bo nie zmuszają do samodzielnej pracy nad utrzymaniem stabilnej pozycji. Dlatego dziecko powinno jeździć z bocznymi kółkami maksymalnie krótko. Jeśli nie czuje się pewnie na dwóch, boczne kółka można podnieść nieco do góry, tak by pełniły funkcję dodatkowej asekuracji w razie utraty równowagi, ale nie były stałym stabilizatorem „z górki na pazurki”, czyli jak utrzymać równowagę na rowerzeTo bardzo popularna metoda nauki jazdy na rowerze. Niektóre źródła podają nawet, że za jej pomocą dziecko nauczy się jeździć w kwadrans. Być może są takie szybkie dzieci, ale na wszelki wypadek lepiej zarezerwować więcej będzie przede wszystkim (oczywiście poza dzieckiem i rowerem) niewysoka i niezbyt stroma górka kończąca się płaskim terenem. Najlepiej, jeśli będzie piaszczysta (ale ubita) lub porośnięta niezbyt wysoką trawą. Zasada jest prosta: ustawiamy dziecko na szczycie górki, lekko popychamy i… obserwujemy, jak samo zjeżdża w dół. Siodełko powinno być na takiej wysokości, by dziecko swobodnie dotykało stopami do ziemi. Dzięki tej metodzie dziecko oswaja się z prędkością i pędem powietrza. Nie musi skupiać się na pedałowaniu, może więc poświęcić całą uwagę na utrzymanie równowagi. Jeśli dopilnujemy, by dziecko ustawiło stopy na pedałach, pedałowanie pojawi się samo, jako naturalny odruch. Po kilku takich próbach warto zachęcić dziecko, by pedałowało dalej, gdy górka się skończy. Jeśli eksperyment zakończy się powodzeniem, można spróbować podnieść siodełko i rozpocząć trenowanie nauczyć dziecko jeździć na rowerze – startowanie, hamowanie i skręcanieOpanowanie tych trzech elementów jest znacznie trudniejsze niż samo pedałowanie, jednak bez nich nie da się mówić o prawdziwej umiejętności jazdy na chodzi o startowanie, to są dwie metody. Pierwsza polega na ustawieniu jednego pedała w pozycji górnej, lekko do przodu; dziecko musi jednocześnie jedną nogą nacisnąć pedał, drugą odepchnąć się od podłoża. Wymaga to koordynacji i na początku może być trudne. Drugi sposób jest łatwiejszy przede wszystkim dla tych dzieci, które korzystały z rowerków biegowych. Dziecko rozpoczyna jazdę tak jak na biegówce, odpychając się kilka razy obydwiema nogami od podłoża. Gdy rower lekko się rozpędzi, stawia obie stopy na pedałach i zaczyna nauki hamowania lepiej nadaje się hamulec nożny, tzw, torpedo. Dziecku łatwiej jest zapanować nad prędkością, gdy używa do tego tylko nóg. Jeśli rower ma tylko ręczne hamulce, może pojawić się problem tego typu, że dziecko nie przestanie pedałować, a będzie próbowało hamować. Hamowanie, podobnie jak startowanie, wymaga koordynacji ruchowej, a nauka ma prawo zająć trochę to kolejny stopień wtajemniczenia – niby nietrudny, ale nie tak do końca. Minie trochę czasu, zanim dziecko przekona się, że wystarczy lekki skręt kierownicą i natychmiastowy wyprost, by rower zaczął jechać w innym boi się jeździć na rowerze – co robić?Nic. Widać nie jest jeszcze gotowe na ten krok. Można delikatnie zachęcać, ale w żadnym wypadku zmuszać, wyśmiewać czy porównywać do rówieśników lub (co jest znacznie gorsze) młodszych dzieci. Takie działania co najwyżej wpędzą pociechę w kompleksy, ale na pewno nie pomogą w już przedszkolaki są w stanie nauczyć się, na czym polega jazda na rowerze, ale zdarzają się i starsze dzieci, które mają problemy z utrzymaniem równowagi. Powody mogą być bardzo różne. Takie opóźnienie jest naturalne (choć nie występuje w każdym przypadku) u dzieci, u których zdiagnozowano zaburzenia integracji sensorycznej. Innym powodem mogą być minimalne nawet wady wzroku – wystarczy delikatny zez lub astygmatyzm, by dziecko miało problem z jazdą na rowerze. Tu rozwiązaniem są dobrze dobrane rodzice nie powinni dopatrywać się u swoich dzieci problemów na siłę. Teoria teorią, a życie życiem, czasem zdarza się i tak, że dopiero dziesięciolatek opanuje technikę jazdy na rowerze. Nie ma w tym niczego złego.

^{Dzieci do 120 cm powinny mieć rowery z ramą nie większą niż 13 cali. Podczas nauki siodełko rowerowe powinno być opuszczone na tyle nisko, żeby dziecko dotykało stopami (a przynajmniej palcami) do podłoża. Docelowo prawidłowa postawa podczas jazdy na rowerze to dotykanie do podłoża palcami przy wyprostowanej nodze.} Na początek zadbaj o to, by dziecko nie rozwijało dużych prędkości. Poproś je o to, by na twój sygnał zwalniało oraz hamowało. Dzięki temu nauczy się podpierać po zatrzymaniu. Co ważne, na czas nauki ustaw siodełko stosunkowo nisko, aby kilkulatek mógł swobodnie podeprzeć się całymi stopami. Później, gdy opanuje jadę na rowerze, ustawisz siodełko w optymalnej pedałowania i kierowaniaJeżeli zauważysz, że dziecko zachowuje już równowagę i kontroluje hamowanie, czas włączyć do nauki pedałowanie. Zacznij tak samo, tj. popchnij rowerek z niewielkiego wzniesienia. Niech twoje dziecko zacznie wówczas powoli pedałować, nie zwiększając jednocześnie zbyt mocno prędkości. Powtórz ten etap kilka razy, aż ujrzysz, że nie sprawia to najmniejszych problemów. Jeżeli twoje dziecko ma problemy z płynnym pedałowaniem, wykorzystaj kółka boczne. Nie są one niezbędne w nauce jazdy na rowerze, ale mogą pomóc właśnie w takich sytuacjach, gdy mały rowerzysta np. zatrzymuje się w czasie pedałowania, pedałuje do tyłu lub robi to niepewnie. W momencie, gdy dziecko będzie swobodnie utrzymywało się na rowerze, możecie przenieść się na płaski teren, gdzie poćwiczycie manewrowanie, skręcanie, nawracanie itd. Zapomnij o tym, że osiągi na rowerze to zasługa tylko i wyłącznie rozbudowanych mięśni nóg. Zakoduj, że najszybsi jeżdżą szybko dzięki ogromnej wydolności. Zwiększ kadencję. Rób interwały – jeździj ze zmiennym tempem. 5 kilometrów spacerkiem, 1 na 100% możliwości. Przekraczaj granice komfortu.

kwiecień 11, 2010 Dział: Ogólnie Wydrukuj Email Skomentuj jako pierwszy! Artykuł skierowany jest głownie dla tych osób, które chcą jeździć na rowerze regularnie na długich dystansach, czerpiąc przyjemność z jazdy i nie bojąc się o kontuzję czy o przemęczenie organizmu. Jest skierowanydoludzi którzy jeszcze nie jeździli na długie (ponad 50-cio kilometrowe dystanse), lub też mieli dłuższą przerwę w jeżdżeniu na rowerze i nie czują się dobrze ani kondycyjnie, ani mamy już kupiony rower (bo jeśli nie to odsyłam do mojego wcześniejszego artykułu) nalezy go najpierw przed wyjazdem przygotować do jazdy - sprawdzić i wyregulować hamulce, nasmarować łańcuch i dobrze napompować koła. Większość ludzi ma tendencję do jazdy na zbyt niskim ciśnieniu powietrza w oponie - absolutne minimum do jazdy w mieście / lekkim terenie to atmosfery. Zakres ciśnień roboczych jest podany na oponie, i nalezy uważać na przekroczenie zakresu zarówno "w dół" jak i w "górę" - jazda przy zbyt niskim ciśnieniu bardzo męczy oraz zwiększa ryzyko "przyszczypnięcia" dętki przez oponę podczas np. wjeżdżania na krawężnik, a zbyt wysokie ciśnienie grozi rozerwaniem dętki / opony. Sam dobór opony w pierwszym okresie jeżdżenia również jest ważny - jeśli posiadamy rower górski, proponowałbym udać się do najbliższego rowerowego i kupic komplet opon typu semi-slick, umożliwiających sprawną jazdę na asfalcie i w lekkim terenie - różnicę poczujemy od razu. Sprzedawane z rowerami opony z agresywnym protektorem co prawda najczęściej sprawdzają się w terenie, ale są ciężkie i stawiają duże opory toczenia podczas jazdy co je eliminuje z długich wypraw asfaltowych / szutrowych. Jeśli mamy już przygotowany rower, proponuję w pierwszych 5-6 wyjazdach 'przypomnieć sobie' okolicę, i ograniczyć się do 15-20 kilometrowych wypadów, utrzymanych jednak w możliwie dobrym tempie - jeśli chcemy jeździć na długich dystansach, musimy mieć świadomość że "licznikowe' 20 km/h średniej to takie minimum, jeśli oczywiście nie jestesmy na emeryturze - wtedy czas nas nie ogranicza. Dobrze jeśli możemy jeździć przynajmniej 4-5 dni w tygodniu, bo przy sporadycznej jeździe nie będziemy mieć szans na wypracowanie sobie odpowiedniej formy. W początkowym okresie proponuję założenie średniej na poziomie 17-20 km/h przy jeździe po asfalcie i ok 15-18 km/h w terenie 20 kilometrowe trasy już nas nie męczą możemy systematycznie zwiększać pokonywane odległości, urozmaicając sobie jednocześnie pokonywany teren - dzięki temu poprawi się nasza technika jazdy. Proponuję jednak nie robić zbyt dużych "przeskoków" i wycieczki wydłużać stopniowo, jednak warto szukać terenów pagórkowatych i podjeżdżać pod górki przy możliwie ciężkiej przerzutce - dzięki temu wzrośnie siła naszych nóg. W okolicach Tychów dobre tereny tego typu to np. droga Mikołów - Kobiór przez Wyry, okolice Orzesza czy też Katowice. Kolejny dobry teren to np. droga z Czechowic Dziedzic do Brzeszcz przez Dankowice, gdzie na trasie napotykamy na całą masę podjazdów, jednakże trasę tę proponuję jedynie jako wycieczka dzienna - w nocy jest to po prostu niebezpieczne ze względu na wąskie pobocza, brak oświetlenia i krętość trasy. O wyprawach 100-150 kilometrowych możemy zacząć myśleć, gdy wracając z wycieczek 50-70 kilometrowych pokonywanych naszym naturalnym tempem nie czujemy stwardnienia mięśni i bólu następnego dnia. W zasadzie przy naprawdę długich wyprawach najważniejsze jest słuchanie własnego organizmu, zapewnienie odpowiedniego odżywienia i witamin. Polecam zakup koncentratu witaminowego i rozpuszczania go w wodzie przed wyjazdem, to naprawdę działa i pomaga w sytuacjach gdy nasz organizm jest mocno obciążony. Osobiście najbardziej mi odpowiada preparat firmy Vitalmax - jest stosunkowo tani, smaczny i dobrze mi się sprawdzał nawet przy najdłuższych, terenowych wyprawach. Można też kupić Tiger'a w pastylkach i go rozpuszczać (butelkowy drożej wychodzi), jednak jest to bardziej "chemiczne" rozwiązanie. Trzeba pamiętać o tym żeby pod żadnym pozorem nie kupować zwykłej wody źródlanej - człowiek podczas wysiłku fizycznego potrzebuje minimum 800-1000 mg składników mineralnych w litrze wody w celu uzupełnienia "wypacanych" braków, a wody źródlane mają ich między 200 a 400 mg, wobec czego pijąc je wyjaławiamy swój organizm, co powoduje przedwczesne postoje przy długich wyprawach warto robić nie częściej niż co 20-25 kilometrów, chyba że to jazda w trudnym terenie. Zawsze traci się podczas postojów czas i wybija z rytmu jazdy. Kryzys podczas takich długich wypraw przychodzi prakatycznie zawsze - dla mnie to były okolice połowy trasy - 70-80 kilometr, kiedy ma się wrażenie że dalej się nie da jechać - jednak wystarczy przejechać kilka-kilkanaście kilometrów i to mija, a dalsze kilometry pokonuje się tak samo lekko jak kilometr 15 czy 20. Po jakim czasie można się o takie wyjazdy pokusić? Zależy to od tego jak często jeździmy, i jak bardzo "zapuszczona" nasza forma była. Dla mnie to był drugi miesiąc od powrotu do jeżdżenia na rowerze po kilkunastoletniej przerwie. Jeśli chodzi o przygotowanie techniczne do jazdy w terenie - nie ma złotej recepty na to. Parę podstawowych zasad to nie wychylanie się do przodu podczas zjazdów, wzmożona uwaga na piasku i miękkim podłożu, hamowanie używając obu hamulców - bo na samym "tylnym" zatrzymać się w górach czy sytuacjach krytycznych nie da. Trzeba zawsze myśleć co się robi, uważać na szczegóły i na nieznanych drogach - szczególnie asfaltowych (dziury!!!) nie szarżować. Jeśli chodzi o suplementy, to poza preparatem witaminowym może nam się przydac glukozamina, która wzmocni wiązadła w kolanach, a w przypadku gdybyśmy mocno podniszczyli nasze kolana można spróbować preparatu Animal Flex, który mimo swojej groźnej nazwy jest bardzo często używany przez sportowców nie tylko związanych z treningami "siłowymi".

Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, kiedy nauczyć dziecko jeździć na rowerze. Najlepszym czasem na naukę jazdy na rowerze jest wiek od 5 do 8 lat. W tym okresie dziecko ma już odpowiednią koordynację ruchową i siłę, aby opanować technikę jazdy. Ponadto, w tym wieku dzieci szybko się uczą i szybko przyswajają nowe umiejętności.

Minimalny wiek dziecka, którego chcemy uczyć jazdy na „dorosłym” rowerze to ok. 5-6 lat, chociaż niektórzy rodzice uczą swoje dzieci wcześniej. Żeby dziecko nie bało się wsiąść na rower, należy go z nim oswoić. Powinno widzieć, jak rodzice lub bliscy jeżdżą na rowerze i że sprawia im to przyjemność. Jeszcze przed nauką warto zaznajomić dziecko z rowerem – pozwolić dotknąć, poprzyglądać się, a nawet posadzić na chwilę na siodełku czy bagażniku (oczywiście, kiedy rower jest unieruchomiony). Warto porozmawiać ze swoim dzieckiem o jeździe na rowerze, spytać, czy chciałoby mieć własny, pokazać mu modele w folderze lub w internecie – prawie na pewno będzie zainteresowane i wyrazi chęć jazdy, a od tego już krok do nauki. Nauka jazdy na rowerze Drugim etapem będzie już właściwa nauka. Oczywiście wcześniej trzeba kupić dziecku rower. Ten pierwszy musi mieć dodatkowe kółka po bokach, bo nauka bez bocznych kółek jest praktycznie niemożliwa, chyba że w starszym wieku, ale który fan rowerów będzie czekał, aż jego dziecko będzie miało 7-8 lat, skoro można je nauczyć jazdy dużo wcześniej? Wybór rowerka Im bardziej kolorowy i dopasowany do gustu dziecka rowerek, tym lepiej, bo dziecko chętniej na niego wsiądzie. Dla dziewczynki wręcz idealny będzie różowy rower z koszyczkiem, a dla chłopca niebieski lub zielony z nadrukiem jakiegoś bajkowego bohatera albo wyposażony w migające światełka. Najlepiej, by rowerek miał też specjalny prowadnik – później będzie go można zdemontować, ale na początku jest bardzo przydatny. Pierwszy rowerek może być tylko trójkołowy – przeznaczony dla dziecka w wieku 3-4 lata lub tradycyjny z dopinanymi kółkami bocznymi. Ta druga wersja jest oszczędniejsza, bo później wystarczy tylko odpiąć kółka, podnieść do góry kierownicę oraz siodełko i rower może jeszcze trochę „urosnąć” razem z dzieckiem. Dodatkowo warto wybrać dziecku rowerek, który ma hamulec w pedałach – maluch szybciej opanuje wtedy naukę poprawnego hamowania. Wybór miejsca do jazdy Miejsce, w którym chcesz uczyć swoje dziecka jeździć, powinno być bezpieczne. To nie może być ruchliwa ulica, kostka przed domem, szutrowa nawierzchnia czy beton. Najlepiej zacząć naukę na krótko skoszonej nawierzchni trawiastej. W razie upadku dziecku nie będzie wtedy grozić aż tak duże niebezpieczeństwo. Trawa nieco zamortyzuje wstrząsy, a ewentualny siniak czy otarcie będą mniejsze. Zabezpieczenie dziecka Dziecko należy dobrze ubrać, a z tego względu warto zacząć naukę w dzień o średniej temperaturze 12-15 stopni, nie więcej. Wtedy można założyć dziecku polarek, grubsze spodnie i kryte buty. W razie „wywrotki” zawsze będą stanowiły jakieś zabezpieczenie. Najlepiej byłoby też uczyć dziecko jazdy w kasku i w ochraniaczach, ale prawda jest taka, że tylko nieliczne osoby stosują się do tej zasady a szkoda, bo to uchroniłoby wiele dzieci przed bólem spowodowanym upadkami. Nauka jazdy Nigdy nie wolno zmuszać dziecka do jazdy, jeżeli się boi lub chce odpocząć. Złe jest też podejście w stylu „jak się nie przewróci, to się nie nauczy”. Fakt faktem, tak jest, ale upadki, zamiast motywować, mogą dziecko zniechęcić. Przed nauką ustawiamy kierownicę i siodełko na odpowiednich wysokościach – nie za nisko, ale też niezbyt wysoko – maluch musi bez problemu dosięgać do pedałów i kierownicy. Następnie pokazujemy dziecku, jak należy pedałować i jak się hamuje oraz skręca, a dopiero później wsadzamy je na rowerek i przez cały czas popychamy go lekko, trzymając za pchacz. Jeżeli rowerek nie ma pchacza, można włożyć kij od szczotki między tylne widełki. Niektórzy rodzice trzymają dziecko (jedną rękę na plecach dziecka, drugą na rowerze), ale to nie jest wygodne i w takiej pozycji czasami sam rodzic może spowodować przewrócenie się rowerka. Pchamy rowerek powoli, motywując dziecko do kręcenia pedałami, a jeżeli robi to zbyt szybko, przytrzymujemy rowerek. Trzeba przy tym informować dziecko, że cały czas obok niego jesteśmy i co jakiś czas stawać z boku rowerka lub przed nim, by dziecko miało pewność naszej obecności i by czuło się bezpiecznie. Na początku trzeba być przygotowanym na to, że przyjdzie Ci się sporo nabiegać za dzieckiem, ale później będzie ono coraz rzadziej potrzebowało pomocy, aż w pewnym momencie zyska zdolność utrzymania równowagi na tyle, by jechać samodzielnie. Warto wiedzieć! Do nauki nie nadaje się hol rowerowy. Na holu dziecko nie nauczy się utrzymywać równowagi i panować nad rowerem. . 418 389 375 451 289 50 409 456

jak nauczyc sie jezdzic na rowerze